Το ελληνικό μπάσκετ δε διάγει και τις καλύτερες μέρες του, καθώς το ενδιαφέρον του κόσμου για την «πορτοκαλί θεά» έχει ατονήσει για πολλούς και διάφορους λόγους που θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στο εγγύς μέλλον. Το πρωτάθλημα της Α1 είναι εδώ και αρκετά χρόνια ένα «παιχνίδι στο οποίο παίζουν πέντε εναντίον πέντε και στο τέλος καρδίζει πάντα ο Παναθηναϊκός». Έτσι, παρά τα τεράστια ποσά που έβαζαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, ο κόσμος δεν μπορούσε να «αγκαλιάσει» όσο θα έπρεπε το… γαλαξία αστέρων που είχαν δημιουργήσει, καθώς δεν έφερνε τίτλους.
Φέτος, ωστόσο, τα δεδομένα άλλαξαν ριζικά. Τα… παραμύθια με τον «Δράκο» τελείωσαν, με τον τελευταίο να πηγαίνει… σπίτι του κι έτσι αποφασίστηκε να γίνει επένδυση στον πάγκο. Από πότε έχει να πάρει ο Ολυμπιακός πρωτάθλημα; Από το 1997! Ποιος ήταν προπονητής τότε; Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος είχε σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του, κατακτώντας το «triple crown». Οι Αγγελόπουλοι ήταν τότε απλά δύο επώνυμοι οπαδοί των Πειραιωτών, που έβλεπαν το… μαγικό ραβδάκι του Ντούντα, να οδηγεί το Ντέιβιντ Ρίβερς και την παρέα του στην επίτευξη όλων των στόχων που είχαν τεθεί. Τώρα έχουν αυτοί το κουμάντο και σκέφτηκαν απλά: «αφού το έκανε τότε, γιατί να μην το κάνει και τώρα;». Κι έτσι επανέφεραν στην άκρη του «ερυθρόλευκου» πάγκου τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, που πλέον δεν είναι 54 ετών, αλλά 67. Κάποιοι σκέφτηκαν πως είναι ξεπερασμένος. Κάποιοι άλλοι πως έχει κολλήματα. Ο ίδιος τους αγνόησε επιδεικτικά και τώρα όλοι των αποθεώνουν γιατί πραγματικά του ΑΞΙΖΕΙ!
Ναι, ο «Σοφός» μείωσε το μπάτζετ, δεν ήθελε να έχει ούτε τον Λίνας Κλέιζα ούτε τον Τζος Τσίλντρες. Ήθελε όμως τον Σπανούλη και τον Νεστέροβιτς. Δεν ήθελε άλλους... μισθοφόρους που θα παίζουν για… πάρτη τους ούτε ξεπεσμένους αστέρες που θα παίζουν απλά με τη φήμη τους (βλ. Βούισιτς). Ήθελε για Αμερικανό τον Τζαμόν Λούκας και δεν απέκτησε κάποιο «βαρύ» όνομα. Παράλληλα, φρόντισε να κάνει κάποιες «εσωτερικές» μεταγραφές, καθώς είδε τα λάθη του, σκέφτηκε πως θα αξιοποιήσει όλα του τα «όπλα» κι έτσι έβγαλε από τη… ναφθαλίνη τόσο τον Γιοτάμ Χαλπερίν, όσο και τον Ζόραν Έρτσεγκ. Τους έδωσε σταδιακά ρόλο μέσα στην ομάδα και πλέον δρέπει τους καρπούς. Και ποιο θα ήταν καλύτερο δώρο για τον 67χρονο προπονητή; Μα φυσικά μία νίκη στο ΟΑΚΑ. Όπερ και εγένετο…
Ο Ολυμπιακός δεν έμοιαζε με αυτό τον προηγούμενων επισκέψεών του στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων. Τα μάτια των παικτών του... γυάλιζαν. Δεν μπήκαν για να χάσουν, αλλά για να κερδίσουν! Ο «Σοφός» επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις για τον κουμπάρο του. Καταρχάς, δεν επανέφερε ποτέ στο εν Ελλάδι ρόστερ της ομάδας τον Ματ Νίλσεν, παρότι είχε βγει προς τα έξω το αντίθετο. Δεν ξεκίνησε στη βασική του πεντάδα τον Τεόντοσιτς, κάνοντας τους πάντες να απορήσουν. Όμως αυτός ήξερε το γιατί… Σκέφτηκε πως ο Διαμαντίδης ήταν καταπονημένος από τον πυρετό. Γιατί να βάλει δηλαδή πάνω του το Σέρβο κι όχι τον Τζαμόν Λούκας (πήρε φανέλα βασικού) για να τον αποτελειώσει. Παράλληλα, έβαλε για «δόλωμα» βασικό τον Παπανικολάου, αναγκάζοντας τον Παναθηναϊκό να χρησιμοποιήσει Σάτο μαζί με Περπέρογλου και στη συνέχεια ο Ζοτς το μετάνιωσε, καθώς ο συμπατριώτης και κουμπάρος του μόλις αντελήφθη τι παίζει, έπαιξε με τρία γκαρντ. Έτσι… τυχαία δόθηκε έμφαση σε μία θέση με πλειάδα λύσεων για τον Ολυμπιακό και περιορισμένων δυνατοτήτων για τον Παναθηναϊκό. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης δεν ήταν συγκεντρωμένος και έτρεμε; Έξω και μέσα ο Έρτσεγκ! Ο Σέρβος φόργουορντ δεν θύμιζε σε τίποτα το τρομαγμένο «γατάκι» που νιαούριζε στο παρκέ, αλλά μετατράπηκε σε ένα «λιοντάρι» ικανό να καταπιεί οποινδήποτε τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Ο Μπουρούσης σταμάτησε να είναι «μαύρη τρύπα» στην άμυνα, αλλά έδωσε και την ψυχή του στον εν λόγω τομέα, κλείνοντας πολλούς διαδρόμους. Όχι όμως τόσους, όσους ο Ράσο Νεστέροβιτς, που με μία λέξη ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ! Κυρίαρχος κοντά στο καλάθι, νίκησε κατά κράτος το αντίπαλο δέος, Ίαν Βουγιούκα, που έχει πολλά να μάθει ακόμα. Ο Ίβκοβιτς δεν επηρεάστηκε από την αστοχία του Σπανούλη και του έδωσε τα κλειδιά της ομάδας. Έτσι, ο Λαρισαίος γκαρντ ανέλαβε και το κομμάτι της οργάνωσης, μοιράζοντας όσες ασίστ είχε συνολικά ολόκληρος ο Παναθηναϊκός.
Ουσιαστικά το παιχνίδι ήταν μία καταπληκτική παρτίδα σκάκι, μεταξύ των δύο κορυφαίων προπονητων της Ευρώπης, που βρήκε νικητή το… σοφότερο εκ των δύο. Δεν ξέρουμε πως τα κατάφερνε, αλλά πάντα ήξερε τι έκανε. Σε κάθε τάιμ άουτ ή διακοπή, «άστραφτε» και όποιον δεν εκτελούσε τις εντολές του, τον έβαζε να του κάνει… παρέα στον πάγκο. Ποιος είδε τον Ίβκοβιτς και δεν τον φοβήθηκε όταν οι Τεόντοσιτς και Παπαλουκάς δεν έκαναν αυτά που ήθελε. «Τι κάνετε μπρε εκεί;» έλεγε και άπαντες κάθονταν… σούζα, προσπαθώντας να δώσουν σάρκα και οστά σε ό,τι τους ζητούσε. Στο τέλος, έριξε στη μάχη και τον Βασιλόπουλο, ο οποίος «έσφιξε» ακόμα περισσότερο την άμυνα της ομάδας του, με αποτέλεσμα να μην περνάει… κουνούπι. Στο τέλος, η διακοπή λειτούργησε υπέρ των «ερυθρόλευκων», που χάρη σε ένα ξέσπασμα του Παπαλουκά, απέδρασαν, έχοντας στις αποσκευές τους το ροζ φύλλο. Κι έπεται συνέχεια, όπως λέει και ο 67χρονος κόουτς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου